Η λύση συγκροτείται γραμμικά πάνω σε δύο επιμήκη επίπεδα–πλάκες που οργανώνουν το συνθετικό πεδίο και έρχονται σε αντιστικτική σχέση με το φυσικό τοπίο και την επικλινή, βραχώδη πλαγιά. Τοίχοι αντιστήριξης συμπληρώνουν το υπόβαθρο, ως υποδοχέα γραμμικών κινήσεων και χώρων στάσης, σε μια διαδοχική σχέση κλειστού και ανοιχτού – υπαίθριου χώρου. Αντίστοιχα, η οριζόντια πλάκα στεγάζει χώρους καθιστικού- διημέρευσης, υπαίθριους και ημιυπαίθριους, ενώ στον πύργο, στεγάζονται κατακορύφως οι χώροι υπνοδωματίων με τα βοηθητικά τους. Πρώτη συνθετική κίνηση αποτελεί ο καθορισμός της στάθμης του ισογείου για την κάθε κατοικία πάνω στο επικλινές βραχώδες τοπίο, έτσι ώστε ανάμεσα τους να υπάρχει υψομετρική διαφορά 4.50 μ. περίπου και να εξασφαλίζεται αφενός η ιδιωτικότητα τους και αφετέρου η θέα προς την θάλασσα. Στη συνέχεια, η κοινή τυπολογία προσαρμοσμένη στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε κατοικίας εξασφαλίζει στη σύνθεση κοινό επίπεδο αναφοράς και αντίστοιχα κοινό αρχιτεκτονικό συντακτικό. Η επιλογή της πέτρας ως βασικού υλικού κάλυψης του πύργου και των τοίχων αντιστήριξης σε συνδυασμό με το ανεπίχρηστο σκυρόδεμα της πλάκας αποτελούν επιπλέον ενοποιητικά στοιχεία.