Η κατοικία βρίσκεται σε μια αθηναϊκή γειτονιά ιδιαίτερου χαρακτήρα, στις παρυφές του λόφου του Φιλοπάππου. Εντάσσεται σε ένα μικρών διαστάσεων οικόπεδο, ανάμεσα σε δύο μεσοτοιχίες, με κύρια όψη προς το δρόμο και πίσω αυλή. Η λύση γεννιέται από την ιδέα μιας σύγχρονης εφαρμογής του πρωτογενούς κατοικήσιμου «κουτιού», του στοιχειώδους «δοχείου ζωής» κατά τον Ά. Κωνσταντινίδη. Η επιλογή του «κουτιού» και όχι μιας ανοιχτής σύνθεσης «ελεύθερων πλακών», είναι και ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται σε πρώτο επίπεδο και η ένταξη της κατοικίας μέσα στη γειτονιά. Πίσω από το δυνατό όριο της κατοικίας με το δημόσιο χώρο διασφαλίζεται ανεμπόδιστα η ευαίσθητη διαδικασία της κατοίκησης και οι συλλογικές και ατομικές δραστηριότητες του χρήστη οι οποίες στεγάζονται σε μια ρέουσα σπειροειδή χωρική δομή που συγκροτείται μέσω μιας ανερχόμενης αλληλουχίας μέσο-σταθμών.