2022
Αρχιτεκτονική ομάδα:
Σοφία Τσιράκη, Μάγδα Χαμπάλογλου, Δέσποινα Μαστρογιαννοπούλου, Μαργαρίτα Παπαρόδου, Χρύσα Σκορδίλη, Σοφία Τζαβέλλα, Δανάη Τσέλου
Συνεργάτης σπουδαστής αρχιτεκτονικής:
Παναγιώτης Χόνδρος
Μελέτη:
2022
Κεντρική ιδέα της πρότασης αποτελεί η δημιουργία ενός κεκλιμένου βατού επιπέδου που «στεγάζει» τις επιμέρους λειτουργικές ενότητες, επιχειρώντας να αποτελέσει τη συνέχεια του περιμετρικού φυσικού εδάφους. Διαμορφώνει ένα πολυλειτουργικό, φυτεμένο δώμα που στεγάζει αλληλοσυμπληρούμενες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αυτή η βιοκλιματική, χρηστική επιφάνεια είναι προσπελάσιμη με μια υπαίθρια κίνηση που λειτουργεί ως μετάβαση από τον έσω-κόσμο του κτιρίου προς τον έξω υπαίθριο χώρο και αντιστρόφως. Οι εκπαιδευτικές λειτουργίες διαμορφώνουν μια «αγκαλιά» γυρω από τον κεντρικό εκθεσιακό χώρο, ο οποίος αποτελεί την «καρδιά», τον πυρήνα της σύνθεσης. Ο μεταλλασσόμενος χαρακτήρας του εκθεσιακού χώρου, καθιστά δυνατή είτε τη συνύπαρξη και διαλεκτική σχέση με την εκπαίδευση, είτε την αυτονομία του, όταν αυτό είναι επιθυμητό. Ο διπλός χαρακτήρας της σύνθεσης, ως ανθροποκεντρικής αλλά και ως σημείου αναφοράς, συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός κτιρίου – συμβόλου που λειτουργεί το ίδιο ως ένα «παιδαγωγικό μάθημα για την Αρχιτεκτονική, την Τέχνη, την Οικολογία και τον Άνθρωπο».
Η δεύτερη ιδέα αφορά στην αξιοποίηση των μοναδικών φυσικών ιδιοτήτων του οικοπέδου, με κύριο στοιχείο την πυκνή ολοζώντανη βλάστηση, αποτελούμενη από ψηλούς ευκαλύπτους των οποίων το αειθαλές φύλλωμα βρίσκεται σε μεγάλο ύψος, υπερκαλύπτοντας το φυτεμένο δώμα του κτιρίου. Η συνέχεια αυτή ενισχύεται και από μια συμπληρωματική (δυνητική) πρόταση άμεσα συσχετισμένη και αυτή με την αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος: Πρόκειται για την δυνατότητα δημιουργίας ενός τεχνητού γήλοφου στην –εισαγωγική ως προς το κτίριο- βορεινή υπαίθρια ζώνη του οικοπέδου.