Βασικό συνθετικό στοιχείο αποτέλεσε η υλοποίηση στο χώρο, δύο κάθετων αξόνων κίνησης σε σχήμα Τ, που χωρίζουν αλλά και ενώνουν διαφορετικές λειτουργίες, αποτελώντας ένα ιδιόμορφο όριο: όριο κλειστό, διάτρητο, με διαφάνεια- διαμπερότητα. Μέσα στο υφιστάμενο «δοχείο» το καινούριο όριο, δεν είναι μια γραμμή στην κάτοψη, αλλά αποτελείται από στοιχεία γραμμικά (υποστύλωμα) και επιφανειακά (πλάκα- τοίχος) και συγκροτεί χωρικές ενότητες. Το ίχνος των κάθετων αξόνων αποκτά στιβαρή υλική υπόσταση αναδεικνύοντας την παρουσία τους σε πρωτεύον συνθετικό στοιχείο του χώρου, λειτουργώντας αντιστικτικά σε σχέση με το προϋπάρχον όριο, που παραμένει ένας ουδέτερος υποδοχέας.