Η πρόταση έχει το χαρακτήρα χαλαρής, ασυνεχούς συγκρότησης φαινομενικά τυχαίων διάσπαρτων «γραμμών και σημείων» που δεν υπακούουν σε ενιαίο ορθοκανονικό σύστημα αξόνων και κανάβων. Εντούτοις υφίστανται συνθετικές σχέσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποκρυπτογραφηθούν αν φανταζόταν ότι η διάταξη που έχει σχεδιαστεί είναι το «θρυμματισμένο ερείπιο» ενός κτηρίου που προϋπήρξε παλαιότερα στην ίδια θέση. Αναλόγως προς την χάραξη αυτή, η κίνηση προς το κτιριακό συγκρότημα έχει τον χαρακτήρα τεθλασμένης σταδιακής διείσδυσης. Συνεπώς, η σύνθεση δεν γίνεται αντιληπτή με μιας και στο σύνολο της. Αντιθέτως ανακαλύπτεται και αποκρυπτογραφείται κατά φάσεις. Ο επισκέπτης συναντά τα «κατακερματισμένα» στοιχεία της πάνω στο βήμα του, καθώς πραγματοποιεί έναν ευχάριστο περίπατο.