(1ο Βραβείο) 2018
Αρχιτεκτονική ομάδα:
Σοφία Τσιράκη, Θανάσης Καραχάλιος, Μάγδα Χαμπάλογλου, Σωτήρης Καραχάλιος, Λουίζα Μπελεμέζη, Σοφία Τζαβέλλα
Σύμβουλος αρχιτέκτων:
Τάσος Μπίρης
Συνεργάτης αρχιτέκτων σε θέματα βιοκλιματικής στρατηγικής:
Σωτήρης Κωτσόπουλος
Σύμβουλος Στατικών:
Νίκος Δέτσης
Σύμβουλος Η/Μ:
Νάσος Αρώνης
Φωτορεαλιστικές απεικονίσεις:
K-rendering, Σπύρος Μπούκας
Μελέτη:
2018
Η σύνθεση προκύπτει ως συνδυασμός δύο βασικών ιδεών, ταυτοχρόνως για το κτίριο και τον υπαίθριο χώρο. Αφενός, πρόκειται για την ιδέα ενός απολύτως σύγχρονου ανοιχτού Δημόσιου Κτιρίου, που να ξεπερνά τη συγκεκριμένη γραφειακή χρήση του και να συμβάλει με την παρουσία του στην ευρύτερη κοινωνική και πολιτιστική ενεργοποίηση της πόλης. Προτείνεται η διαμόρφωση της οροφής του κτιρίου (εν είδη «στεγάστρου») ώστε να ορίζει με σαφήνεια το συνθετικό πεδίο και ταυτοχρόνως να λειτουργεί ως επέκταση του φυσικού φυτεμένου εδάφους και υπερυψωμένος «Αστικός Κήπος», προσπελάσιμος από το κοινό. Η προσπελασιμότητα της χρηστικής αυτής επιφάνειας, επιτυγχάνεται με μια σπειροειδή υπαίθρια συνεχή κίνηση μέσω συστήματος ραμπών, σκαλών και ανελκυστήρων που διαπερνά κατακόρυφα τη συνολική κτιριακή μάζα ως ένα είδος «καναλιού» φωτός, αερισμού, θέας και κυρίως ελεύθερης κοινωνικής ζωής.Ταυτοχρόνως, η ίδια επίπεδη, φυτεμένη και διάτρητη επιφάνεια λειτουργεί οικολογικά, βελτιώνοντας το μικροπεριβάλλον της σύνθεσης και τις κλιματολογικές συνθήκες της ευρύτερης περιοχής, συνιστώντας έναν «Ενεργειακό Πυκνωτή».
Η δεύτερη ιδέα αφορά στην αξιοποίηση των μοναδικών φυσικών ιδιοτήτων του οικοπέδου, με κύριο στοιχείο την πυκνή ολοζώντανη βλάστηση, αποτελούμενη από ψηλούς ευκαλύπτους των οποίων το αειθαλές φύλλωμα βρίσκεται σε μεγάλο ύψος, υπερκαλύπτοντας το φυτεμένο δώμα του κτιρίου. Η συνέχεια αυτή ενισχύεται και από μια συμπληρωματική (δυνητική) πρόταση άμεσα συσχετισμένη και αυτή με την αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος: Πρόκειται για την δυνατότητα δημιουργίας ενός τεχνητού γήλοφου στην –εισαγωγική ως προς το κτίριο- βορεινή υπαίθρια ζώνη του οικοπέδου.